کرسی

قبلا بهتون گفتم که زمستون امسال، برای اروپایی ها خیلی سخت خواهد بود مگر اینکه خدا لطفی کنه و زمستونم بهاره بشه .

قیمت گاز و برق به شدت رفته بالا و همه باید صرفه جویی کنن و خلاصه هر روز این بحث انرژی و اینا هست توی رادیو و تلویزیون.

چند وقت پیش همسر زنگ زده بود با همسر ریحانه خانم صحبت می کرد. راجع به اینکه اونا بیان یا ما بریم هم صحبت شده بود. همسر ریحانه خانم گفته بود ما کرسی داریم، شما بیاین.

از اونجا یه جرقه واسه ما خورد که ما هم امسال کرسی بزنیم.

اول گفتیم ببینیم با همون سیستم ریحانه خانم می تونیم یه لحاف کرسی درست کنیم. بعد دیدیم نمیشه. اون چون خیاط بود، پارچه ی اضافه زیاد داشت و برداشته بود چند لایه پتوی مسافرتی رو با هر چی پارچه و خرت و پرت خودش داشت، دوخته بود. ولی ما نداشتیم و نمیشد.

بعد گفتیم بگیم از ایران برامون پست کنن. ولی باز جور نشد و دیدیم از نظر حجم و وزن و اینا ارزش نداره.

من راجع بهش با مامانم صحبت کردم که چند کیلو میشه تقریبا یه لحاف کرسی و ... .

فرداش دیدم برادر بزرگتر دو تا عکس توی واتس اپ فرستاد و نوشت ما الان تو مغازه ایم، اینا رو داره.

انقدررر من خوشحال شدم که خدا می دونه. نه واسه اینکه اونا بخوان واسم بخرن. واسه اینکه من اصلا نگفته بودم برین برای من لحاف کرسی ببینین که. من فقط از مامانم سوال کردم که خودمون اینترنتی سفارش بدیم. ولی مامانم به برادر بزرگتر گفته بود و با هم رفته بودن برای من لحاف دیده بودن. واقعا خوشحال شدم که دیدم انقدر آدم برای خانواده اش ارزش داره که مامان من که برای نون خریدنش هم گاهی خودش با عصا میره، گاهی برادر بزرگتر براش میره، پا شده با برادر بزرگتر رفته لحاف ببینه.

خلاصه، عکس هایی که فرستاد، دیدم خیلی نازکن. گفتم اینکه نازکه که، من تصورم از لحاف کرسی اصلا یه چیز دیگه بود. گفت آره. الان لحاف کرسی ها مثل اونای زمان ما نیست. آقاهه گفته اصلا ببین، ما خودمون چهار تا پتوی سربازی میندازیم بغل هم، چرخ می کنیم. یه لحاف کرسی خوبم میشه. اگر می خواین خودتون درست کنین، هر چهار تا پتویی که دلتون می خواد، بیارین. من براتون چرخ می کنم. پتوی خوب بیارین، ضخیم تر میشه، پتوی سربازی بیارین، بازم خوبه ولی خب نازک تره.

تشکر کردم و گفتم خب اگه به چها رتا پتو باشه که خب خودمون می دوزیم. مامانم گفت آره. اگر از همون جا پتو بگیرین و خودتون بدوزین، احتمالا بهتر دربیاد تا بخواین از ایران بگیرین و پست کنین، چون اگه لحاف واقعی و پنبه ای بگیرین از ایران، احتمالا 20 کیلو اینا بشه و حجمشم زیاده. اگرم به اینا باشه که خب همونجا هم دارین مطمئنا.

عکس یه پتویی که داشتیمو برای برادر بزرگتر فرستادم، گفتم ببین به نظرت این پتو از اون چیزی که به عنوان لحاف شما دیدین نازک تره یا نه. گفت نه. اون چیزی که ما دیدیم یا نازک تر بود یا همین اندازه بود؛ ضخیم تر نبود.

بعد با همسر گفتیم میریم از همین سه تای دیگه می گیریم که به هم بدوزیم.

ولی دیدیم اونی که ما داریم، عرضش 135 ه ولی اونایی که الان هست و ما بهتر می پسندیم، 155 ه. گفتیم پس بذار چهار تا بگیریم. دیگه رفتیم چهار تا خریدیم که به هم بدوزیم.

قرارمون این بود که برای اینکه مربعی بشه، از یه ورش قیچی کنیم، بدوزیم به اون ورش.

وقتی چهار تا پتو رو آوردیم و قرار شد واقعا بدوزیم، به همسر گفتم حالا بیا روی کاغذ مطمئن بشیم که درسته، بعد ببریم.

روی کاغذ کشیدیم، دیدیم ما یه تیکه کم میاریم . توی طراحیمون اشتباه کرده بودیم و قرار بود از عرض پتو ببریم و به طولش اضافه کنیم که خب طبیعتا عرض پتو از طولش کمتره. نشستیم با مقیاس و خط کش کشیدیم، دیدیم 65 در 65 کم میاریم .

پیشنهاد دادم که پتوها رو یه جور دیگه کنار هم بذاریم. با این مدل هم در هر صورت اون 65 سانت رو کم میاوردیم، ولی لااقل مجبور نبودیم هیچ پتویی رو ببریم. و اون تیکه ای که کم میومد، وسط پتو میشد.

خلاصه، گذاشتیم بغل همدیگه و دوختیم و خیلی هم خوب شد اتفاقا. برای وسطش هم یه کمی پنبه ای که قبل ترها از یه بالشی درآورده بودیم رو به علاوه ی محتوای یه بالش کوچیک دیگه که لازمش نداشتیم با هم قاطی کردیم و اندازه شد. حالا روکش لازم داشتیم واسه ی این پنبه ها!

ریحانه خانم یه بار یه سری دستمال خیلی خوبی که خوب آب جمع میکنه بهمون داد و گفت اضافه های پارچه هاییه که داشته ام. زیادم دارم. چون خیلی جنسش خوب بود، به هر کس که میاد میدم، به تو میدم، به فلانی هم داده ام و ... .

همونا رو به همدیگه دوختیم و شد روکش اون پنبه ها. حیف هم بود پارچه اش. واقعا پارچه ی خوبی بود. ولی خب، ما پارچه ی اضافه ی دیگه ای نداشتیم.

پنبه ها رو ریختیم توی اون پارچه و دوختیم و بعدم این بالش تولید شده رو دوختیم به سوراخ وسط اون پتوها .

خلاصه، یه لحاف کرسی خیلی خوب در اومد. انقدر حجیم بود که من برای دوختنش هی به همسر می گفتم بیا اینو بچرخون تا بقیه شو بدوزم، من نمی تونستم تنهایی ورش دارم.

وسط دوختنش به همسر میگم الان ایرانی های توی ایرانم فکر می کنن ما داریم میریم اسکی اینجا، در حالی که ما نشستیم داریم یه کوک دو کوک لحاف کرسی می دوزیم .

برای ملحفه ی روش هم تو اینترنت گشتیم که ارزون ترین پارچه ی دنیا رو پیدا کنیم! آخه پارچه اینجا خییییلی گرونه. یعنی یه پارچه ی ملحفه ای ساده، دیگه متری ده پونزده یورو هست. حالا ما چند متر لازم داشتیم؟ حداقل 17 18 متر!

ارزون ترین چیزی که پیدا کرده بودیم تو اینترنت، متری 4 یورو  بود که طرحشو نپسندیدیم.

باز بیشتر گشتم و یه جا 3 یورویی پیدا کردم که قیمت اصلیش ده یورو بود. گفتیم همینو بگیریم. پول پست هم داشت. نگاه کردیم ببینیم از کجا پست می کنن، دیدیم شهر بغلیمونه. گفتیم خب پس میریم حضوری میگیریم. هم جنساشو می بینیم، هم طرحاشو.

پا شدیم رفتیم اونجا. یه اوت لت پارچه بود. عجب پارچه هایی هم داشت. ولی همه گرون . آخرش رفتم به خانمه عکس توی اینترنتو نشون دادم گفتم این پارچه هاتون کجان؟ بهم نشون داد.

از بین همونا دو تا رو انتخاب کردیم. ولی واقعا هم فهمیدیم که خوب شد اومدیم. چون وقتی توپ پارچه رو باز می کردی، خیلی متفاوت بود تصورت از اینکه نتیجه اش قراره چی بشه نسبت به وقتی که توی اینترنت عکس بیست سانت از پارچه رو دیده بودی.

خلاصه، از همونا دو تا انتخاب کردیم که زیر و روی لحافمون هم ملحفه اش متفاوت باشه.

دیروز حدود 9:20 دقیقه ی صبح شروع کردم به دوختن لحاف و تقریبا ساعت 9:10 شب تموم شد. حالا یه روز باید بشینم ملحفه هاشو بدوزم و دیگه لحافش تموم میشه.

برای میزش، فعلا دنبال یه میز مجانی می گردیم. پیدا میشه میز مجانی معمولا. ولی برای تشک هاش هنوز ایده ای نداریم. اونم احتمالا باید یه کمی ابر براش بخریم و یه ملحفه ی ارزونی چیزی براش پیدا کنیم تا کامل بشه کرسیمون .