از کتاب ها

کتاب دایی جان ناپلئون رو خوندم.

من خیلی نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. برای من نمره اش شیش از ده بود.

شاید باید توی سن دیگه ای یا زمان دیگه ای می خوندم. نمی دونم. ولی چندان جذبم نکرد.

شخصیت دایی توی داستان - همونی که بهش میگن دایی جان ناپلئون- منو کاملا یاد دون کیشوت مینداخت؛ یه آدم متوهم که توی فکر و خیال خودش آدم بزرگیه و داره با دشمنا مبارزه می کنه. کلا، شخصیت هاش برام جذاب نبود. خیلی غیرواقعی به نظر می رسیدن. با هیچ کدومشون نمی تونستم ارتباط برقرار کنم.

احتمالا من آخرین کسی باشم که این کتابو خونده ام؛ فکر نمی کنم کسی باشه تو ایران که این کتابو نخونده باشه یا فیلمشو ندیده باشه. یادمه دوران دانشگاه وقتی کسی اسمشو میاورد، همه میشناختنش ولی برای من ناآشنا بود. ولی اگه نخوندینش و سلیقه تون به من شبیهه، چیز زیادی از دست ندادین . چیزی نیست که بخوام به کسی توصیه اش کنم.