تا این پروژه تموم بشه، شما کچل میشین با پستای این جوری :)

به جز جهاد، سه نفر دیگه هم از آلمان دارن روی همون موضوع کار می کنن. ولی عملا فقط جهاده که داره باگ ها رو رفع می کنه. اون روز سهیل (یه پسر هندیه) راجع به همین با من حرف زد. منم گفتم خودم با جهاد حرف می زنم.

به جهاد زنگ زده ام؛ میگم قضیه چیه؟ چرا کار نمی کنن؟ برداشت تو چیه؟ یه کم من من کرد و گفت که من نمی خوام بد کسیو بگم؛ من هر کار می تونسته ام براشون کرده ام ولی اونا بازم بیشتر دوست دارن که من انجام بدم و اونا نگاه کنن.

خیلی هی می گفت که من شکایتی ندارما؛ ولی گفتم که بدونی و به نظرم در سطح مدیریت (منظورش آندره و اشتفی بود) باید اطلاع داشته باشن از این قضیه و ... .

تو دلم گفتم جهاااد، آخ جهاااد، اگه من آلمانی تو رو داشتم... حیف واقعا. پسره این قدر کاربلد، انقدر زرنگ، یه تنه داره جور 3 نفر دیگه رو می کشه. بعد نگرانه که نکنه یه وقتی کسی بهش بربخوره!

گفتم مشکل اصلا تو نیستی؛ اتفاقا من دارم دنبال یه راهی می گردم که کار تو رو کم کنم که اونا هم باگ ها رو حل کنن، نه که تازه بگیم جهاد باید بیشتر برای اونا وقت بذاره و بخوام وقت تو رو هم بگیرم.

حالا امروز باز دوباره دیدم وضعیت بحرانی تر شده، به سهیل گفتم تیکت فلانیو بده به جهاد چون به خاطر باگی که فلانی باید رفعش کنه، همه ی تست ها فعلا معلق شده ان و هیچ تستری نمی تونه سیستمو تست کنه. ما نمی تونیم صبر کنیم که آیا این پسره باگو پیدا بکنه، آیا نکنه.

گفت باشه بهش میگم. البته؛ خودمم توی میتینگی که همه بودن، بهش اشاره کردم. ولی خب باز به سهیل که مسئول نسبت دادن تیکت ها با بچه هاس گفتم که رسما این کار انجام بشه.

سهیل برام یه اسکرین فرستاد از چتش با جهاد. جهاد گفته بود فلانی ناراحت نشه من تیکتشو انجام میدم!!!

به سهیل گفتم خودم درستش می کنم.

زنگ زدم به جهاد میگم من خودم با اون پسره حرف می زنم و میگم به دلیل بحرانی بودن وضعیت، ما مجبور شدیم این کارو بکنیم. تو نگران نباش.

واقعا این حد از رواداری جهادو درک نمی کنم!

--

با سهیل و گری صحبت می کردم؛ خیلی از کار یکی از بچه های هلند ناراضی بودن. طرف از ماه می داره کار می کنه، تا الان حتی یه دونه تسک انجام نداده و خروجیش صفر بوده. اون روز سهیل و گری به من زنگ زدن و گفتن که ما همین الان تو یه میتینگ بودیم با این آقاهه (که سنشم بالاس) و همه ی بچه های دیگه که از کشورای مختلفن، یه جایی از گفت و گو دیگه اصلا خیلی غیرمودبانه شد و گفت که اصلا چرا باید بچه های هلند روی پروژه ی بلژیک کار کنن؟!!

گفتم من با رئیسش صحبت می کنم. اول با آندره صحبت کردم و گفتم قضیه اینه و کار کردن با این آدم وقت تلف کردنه. گفت ایمیل بزن. زدم و اونم بر اساس ایمیل من یه ایمیل زده بود به رئیس آقاهه. بعد، باز فرداش سهیل به من گفت این آقاهه هنوز داره روی پروژه کار می کنه و با فلانی کار می کنه که فقط تا جمعه هس. از اونجایی که این یکی نیرومون فقط تا جمعه هست و بعدش از این شرکت میره، ما ترجیح میدیم اون هر چقدر که می تونه روی پیاده سازی وقت بذاره و نه روی آموزش کار به یه نفر دیگه که هیچ خروجی ای هم نداره. حالا کی باید بهش بگه که ما نمی خوایمش؟

من با ربه کا صحبت کردم، گفتم من که نباید بگم؟ یه نفر از بلژیک باید بگه. من رسما مسئولیتی ندارم که بخوام کسی رو برکنار کنم که. گفت نظر منم همینه.

زنگ زدم به میرو، ورنداشت. زنگ زدم به یکی دیگه از رئیسا که یه سطح پایین تر از میروئه، گفت نه، تو به عنوان مدیرپروژه این حقو داری (و به قولی می خواست بندازه گردن من). یه ایمیل بزن و من و میرو رو هم بذار تو سی سی. گفتم پس من اول با رئیس خودش صحبت می کنم چون به نظر من باید یه نفر از بلژیک یا هلند بگه. یعنی؛ طرف یا باید صاحب پروژه باشه، یا رئیس طرف باشه؛ من که تو هیچ کدوم از اینا نیستم. حالا من اول با رئیسش صحبت می کنم، ببینم چی میشه.

با رئیسش صحبت کردم و گفتم این طوری شده و ما اینو نمی خوایم. یه کمی صحبت کرد و گفت اگه تیم فلان ازش ناراضیه، خودش می تونه بهش بگه اینو. منم هر چی می دونستم گفتم ولی می دونستم که بیچاره سهیل و گری اصلا کاره ای نیستن که ما بخوایم همچین انتظاری ازشون داشته باشیم که ایمیل رسمی بزنن و بگن که ما تو رو نمی خوایم. گفتم اطلاعات من در این حده و مشکلات ایناس؛ اگه اطلاعات بیشتر می خوای، با گری و سهیل صحبت کن. چون من توی تمام میتینگ هاشون نیستم و این چیزیه که به من گزارش داده ان.

بعد اونم زنگ زده بود به اون دو تا. وسط میتینگشون، سهیل به من زنگ زد، ولی من داشتم با میرو صحبت می کردم، نمی تونستم جواب بدم. دو سه دقیقه بعد که حرفم تموم شد، سریع زنگ زدم و رفتم توی میتینگ اونا.

اولین جمله هایی که شنیدم از گری بود که داشت می گفت "ما نمی گیم ما این آدمو نمی خوایم؛ ما پیشنهاد میدیم که با ما کار نکنه."!

تو دلم گفتم لامصبا، شما جلوی من که خوب شیر میشین و هر چی واقعیته رو می گین؛ حالا که قراره با رئیس طرف صحبت کنین و تو چشمش نگاه کنین و بگین نیرویی که فرستادی به درد نمی خوره، موش میشین.

ورودمو با این جمله شروع کردم که نه، ما نمی خوایم با فلانی کار کنیم ؛ دقیق تر بهتون بگم خودش با رفتارش و نشون دادن عدم انگیزه اش باعث میشه که ما همچین تصمیمی بگیریم. تا الان خروجی ای از این آدم نداشته یم و معقول نیست که بیشتر از این روش وقت بذاریم.

دیگه من که اینو گفتم سهیل و گری هم انگار یه کم خون اومد تو رگاشون، شروع کردن به گفتن از مشکلات موجود! بعد رئیسه باز پیشنهاد داد که یه نفر دیگه رو هم بیاره تو تیم و اون آدم توی میتینگ ها شرکت کنه و این آقاهه پیاده سازی رو انجام بده! یعنی؛ در واقع، می خواست یه نفرو که خوش اخلاق تر و مودب تره بیاره برای ظاهر کار - که البته؛ نمی دونم چه فایده ای می تونست داشته باشه. گفتم حالا بذار با میرو صحبت کنیم ولی با این آدم ما دیگه نمی خوایم کار کنیم.

با میرو هم صحبت کردم و گفتم ما موافق روش پیشنهادیش نیستیم؛ چون مشکل ما رو حل نمی کنه. برنامه نویس که نمی فرسته؛ یه نفر می خواد بفرسته که تو میتینگا باشه. اونم گفت منم موافقم که این فرد از پروژه خارج بشه.

بعد تو میتینگ بعدی که همه ی رئیسای بالادستی بودن دوباره راجع به این موضوع بحث شد و اینکه دو بار این موضوع escalate شده (اسکلیت کردن یه موضوع یعنی با حرف زدن با خود طرف به دفعات متعدد مشکل حل نشده و شما مجبور شدی قضیه رو به مقام بالاترش رسما گزارش بدی)؛ باز آندره نظر رالی رو می پرسه، رالی میگه به نظر من برای بار سوم بهش شانس بدیم!! بعدش از من پرسید، گفت نظر نهایی تو چیه دخترمعمولی؟ گفتم من موافق نیستم و تیم نباید وقتشو تلف بکنه. و در نهایت، آندره گفت این آدم از پروژه ی بلژیک خارج بشه. هوووف؛ خدا رو شکر واقعا.

فقط نمی دونم من خیلی کله خرابم که حرفمو می زنم؛ یا بقیه خیلی محافظه کارن و حاضر نیستن رو راست باشن .

--

رفته بودیم خونه ی دوستامون. آقاهه می گفت یه همکار داشتم؛ بهم گفتن اسمش "تسا"ئه و مراکشیه. با خودم گفتم تسا و مراکشی؟ بهش نمی خوره. بعدا با خود طرف حرف زدم؛ گفت من اسمم "انتظار"ه (احتمالا برای راحت کردن تلفظ اسمش برای هلندی ها، گفته تسا صدام بزنین.).

--

من از بین همه ی آدما، اول از همه اسم سهیلو یاد گرفتم. چون تو فارسی داشتیمش. اسمای دیگه رو شصت سال طول کشید تا یاد گرفتم؛ مخصوصا که اسماشونم فرانسویه. یا تلفظش برای ما کج و کوله اس یا یه چیزی می نویسن، یه چیز دیگه می خونن.

حالا اون روز اندی (یکی از بچه های آلمان) میگه اون پسره کی بود؟ یه اسم سختیم داره؛ من هی فراموش می کنم؛ آها سهیل سهیل، یادم اومد.

تلفظ اینا هم البته از اسم سهیل، "زوهَیل" ه اگه براتون جالبه.

یکی هم هس اسمش Morgane ه. یکی میگه مُرگان، یکی میگه مُرگَن، یکی میگه مُرگِن. اصلا یه وضعیه اسم صدا زدنا تو این پروژه ی چند فرهنگی. فکر کنم همه مون داریم همدیگه رو چپ و چول صدا می زنیم .

--

یه هم کلاسی داره پسرمون، میگه اسمش "هذا" ئه! حالا نمی دونم بنده خدا اسمش واقعا چیه و چطوری نوشته میشه. ولی برای ما انگاری "هذا" ئه و خیلی عجیبه .

--

دراز کشیده؛ میگه من الان استخونم؛ چی داریم بخورم؟!